Ռուբէն Ճանպազեան – Թորոնթօ

Խաղալի՞ք եմ միթէ​ ​Խաղալի՞ք եմ միթէ,​ Անզգամ մէկ ի՞ր.​ Համոզուած ես որ չե՞մ զգար,​ Եւ սիրտս քա՞ր է անկենդանի.​ Կը կարծես որ այդքան հեշտ,​ Կրնամ մոռնա՞լ ամէն ինչ.​ Անտարբերութիւնդ իմ վերջս է,​ Եւ ահա կը զգամ ոչինչ:​ ​ Ռուբէն Խաժակ​ Թորոնթօ, Սեպտեմբեր 2014

Յակոբ Նալպանտ Տլտլեան – Հալէպ

Դանդաղութեան Երգը Ժամանակն այդքան​ Դանդաղ կը հալի​ Եւ կը մահանայ​ Ինչպէս հրէական​ Բանտերու խորքը​ Մահուան հացադուլ​ Յայտարարած եւ մահը սպասող​ Պաղեստինի քաջ​ Խիզախ հայդուկի​ Դատարկ աղիքի​ Պրկումներու մէջ​ Դանդաղ սողացող​ Մայր ժամանակը Եւ ժամանակը​ Կը ճմռթկուի​ Ան կը պլլուի​ Եւ կիսակլոր լուսինի նման​ Ան ալ կը դառնայ​ Կիսակլորուած​ Կիսապլլուած​ Ինչպէս հրէական բանտախցի մէջ​ Իր ցուրտ…

Մարիանա Պէրթիզլեան Ղազարեան – Հալէպ

ԱՆԾԻՐ ԴԱՇՏԻՆ ՄԷՋ Կը փայլփլին Համրացած զանգերը տաճարներուն Անծայրածիր դաշտերուն մէջ լքուած Արեւալոյս է անհունին մէջ Կիսափուլ տուներէն ներս Աղօթքի խունկ սպասում Զանգակատան վրայ խաչ ու գողգոթայ Անծայրածիր դաշտին մէջ ոչ մէկ կարեկցանք ՁԱՅՆ ՏՈՒՐ ԾԱՌ 2016 ​ Մարիանա Պէրթիզլեան Ղազարեան

Կարօ Արսլանեան – Քուէյթ

«ԵԹԷ» բանաստեղծական հատորի շարքէն Կարօ Արսլանեան Այս երգը երգ չէ, արիւնոտ վէրք է, Դարաւոր կիրք է եւ արհաւիրք է. Այս երգը դէմքէդ պոկուած ժպիտ է, Համբոյրներուդ պէս զուլալ, վճիտ է, Կարօտիդ պէս բորբ, անվերջ թռիչք է: Այս երգը քու սրտիդ դռները թակող Եւ հայեացքներուդ ցոլքով յագեցող Ծարաւ, որբուկ է, Այս երգը անցեալէն ապագայ վազող խենթ…

Խաչիկ Տէր Ղուկասեան – Պուէնոս Այրես

ՔԵՐԹՈՒԱԾԸ, ԼՌՈՒԹԻՒՆԸ Խաչիկ Տէր Ղուկասեան Վաւերական ոչինչ ըսուածին հարազատ ոչ մէկ բառ և կայուն ոչ մէկ իմաստ տողանցումի անհաւասար կշռոյթին: Եւ սակայն խօսքը, ամբողջական ու բացարձակ, կա՛ր: Մինչև որ արմատներէդ տարագիր մոռցուած օր մը հեռացար: Եւ սկսաւ այս յաւերժական թափառումը լեզուին մէջ: Տառապանքը հիմա -կը գրես- ներկայ է մշտական անցեալի մարող արձագանգին ընդմէջէն: Ժամանակը այլևս…

Թադէոս Եսայեան – Ամման

Անաւարտ Պատերազմը Արցախի Գիժ էր հովը գերեվարուած այդ օրին​ Երբ արեւը մեր սարերէն դուրս տարին,​ Շաղն առտուան արցունքի պէս կաթեցաւ​ Վրան զոհին, որ մօր արցունք չունեցաւ… Երէկ էր դեռ բիլ կապոյտ կար երկինքին,​ Հերոսները հասեր էին բարձունքին,​ Կարծես ոգին Դաւիթ Բէկի, Նժդեհի​ Կապեր էին հայոց սիրտերը իրար… Բայց հովը իժ թրքալեզու վայրենի​ Բնաջնջեց ծաղիկները սարերուն,​…

Գէորգ Պետիկեան – Փասատինա

ԿԱՆԱՉ ԳԱՐՈՒՆՍ Հոգիս իր հանդիպած գարնան, Ծաղիկներ քաղեց անհամար, Վարդերը գգուեց, համբուրեց, Որպէսզի ծնին երազներս անհամար: Հոգիս իր հանդիպած գարնան, Մտքէս չոր ու ամայի, Ջերմութիւն բաշխեց բոլորին, Որպէսզի ապրին ու բազմանան: Ապա հոգիս իր հանդիպած գարնան, Հաւաքեց իմ սէրերը կարօտագին, Ու յոյս խառնելով երազին, Յանձնեց գիշերուան կապոյտին: Ու անկէ ետք, հոգիս իր հանդիպած գարնան, Մէկ…

Անահիտ Սարգիսեան – Փարիզ

Տիկին Պիաթրիս նախաբան շուտով քսեց շրթունքին կարմիրը մատներով շտկրտեց մազերուն գանգուրները դէմքը քիչ մը թեքեց` դէպի աջ, լուսանկարողին համար` դէպի ձախ, ապա պրկուած ժպիտ մը գծագրեց դէմքին նայելով անդին ոչ ոքին պէտք էր փաստէր աշխարհին կեանքին ժամանակին բոլորին թէ գեղեցիկ էր տակաւին ու երջանիկ դիտեց Տիկին Պիաթրիս պատառ մը երջանկութիւնը պատկերին ու գոհունակ վերադարձաւ իր…

Սարգիս Քէլ Խաչերեան – Պէյրութ

ԸՆՏԱՆԵԿԱՆ   Դարձեալ մեծ մայրս է​ Որ հնավաճառին օձիքին կառչած​ Իր հին լաթերուն հետ​ Հին ցաւերն ալ ծախել կ’ուզէ Ներսի սենեակը​ Մայրս խոր շունչ մը կ’առնէ​ Հօրս իրմէ պահած​ Ծխախոտի տուը​ Յայտնաբերելուն առթիւ Հայրս​ Ճոճուող բազկաթոռին վրայ​ Կը փորձէ ինք զինք գտնել​ Անխաղընկեր աչքխփուկ խաղցող​ Տղեկի մը պէս Քոյրս​ Եղբօրս հանդերձներուն հետ​ Իր ճմռթկուած երազներն…

Յարութիւն Պէրպէրեան – Մոնրէալ

Կորսուող բնաշխարհ III Ես չեմ կրնար մնալ լուռ ու ձեռնածալ, երբ աղէտը կը հարուածէ ամէնուրեք: Հայրս կ’ըսէր՝ նստած ճիւղդ չեն սղոցեր, իսկ մենք՝ հիմա կոյս անտառներ կը հրկիզենք եւ կ’ամլանայ հողը ընդմիշտ … Ովկիանոսներուն մէջ կէտեր հսկայ կը կոտորուին անխնայ: Ծիածանագոյն ծաղիկներ վառման հոն կ’անհետանան՝ բեղմնաւորող թեւաւորներու ջնջուած այցէն … Իսկ ազգս ձուկ է ապականող…