ԴԻԱԿՍ… Այս առաւօտ, դիակս գտան` գլուխս խոնարհած ստեղնաշարին համակարգիչիս։ Հարուածէն՝ ճակտիս արեան հոսք մը մեղմ տառերուն անզարդ երանգ էր տուած… Արիւնս լերդացած… Դիազննիչը ըսաւ վճռօրէն. մահը առտուայ մութին էր եկեր։ – Սրտի կաթուած է- … Յետոյ նայեցաւ համակարգիչի պաստառին ճերմակ։ Տառ մը միայնակ, որբի մը նման՝ նստա՞ծ էր, կանգնա՞ծ, թէ լո՜ւռ խոնարհած… Զարմացած հարցուց.…
ԵՂԻՑԻ ԼՈՅՍ Թող փարատի թանձր մէգը, Ցաւի, դաւի սեւ մրուրը, Խարդաւանքի մառախուղը, Պիղծ կեղծիքի գորշ մշուշը Հայ աշխարհէն բազմադարեան, Ուր մշակը Բանին կենաց Արարեր է Լոյսը անափ, Որպէս փարոս, լոյս-ուղեցոյց Մտքի, սրտի, խիղճի, հոգուոյն, Զայն զետեղեր Մասսեաց գլխուն Որպէս պսակ մը անթառամ, Յաւերժավա՛ռ, յաւերժափա՛յլ: ԵՂԻՑԻ ԼՈՅՍ, Թող ծագի նոր արշալոյսը Լուսահեղե՛ղ, վարդահեղե՛ղ, Թող ողողէ երկինքները,…
ԽՈՐՀՈՒՐԴ ՄԱՐԴԿԱՆՑ Եկէ՜ք մոռնանք՝ ինչո՞ւ հոս ենք, Գաղտնիքն այդ թող մնայ անթեղուած Ամպերուն մէջ մառախլապատ։ Եկէ՜ք մոռնանք, որ մահկանացու ենք, Անբան ամպերուն նման՝ Թափառինք անհոգ, կարծէք անմահ ենք, Երկրէ երկիր սուրանք, կարծէք անկապանք ենք, Խնդանք, զուարճանանք, կարծէք մանուկ ենք, Ու երբ օրը մթնի, չխորհինք թէ սա վերջն է, Այլ սկիզբը՝ խինդ ու պատրանքի, որ անվերջ…
ՄՈԽԻՐԷ ԾԱՌ (Հատուած) Սփիւռք օրհնառաք եւ անիծապարտ Լոյսի նման ծննդազօր ստուերի պէս սերմնապահ Լոյսի նման միահեծան ստուերի պէս ինքնակոչ Ստուերի պէս բաժանելի լոյսի նման ինքնասլաց Լոյսի նման ընթեռնելի եւ ստուերի պէս անտիպ Լոյսի նման հաւատացեալ ստուերի պէս դիւրախաբ Լոյսի նման ինքնուղի ստուերի պէս հնազանդ Լոյսի նման ինքնաբաւ ստուերի պէս մակաբոյծ Լոյսի նման բազմիմաստ…
Ամենածանօթը Իմ սիրածին ծաղկանց մէջէն ամենածանօթը ինծի ՝ կարմիր վարդն է իր փուշով. ու ծաղիկը՝ ապրիմ-մեռնիմ իր թաւալող տերեւով … (Թրթիռներ) Փանոս Ճերանեան Մասիս Լեռը Օրը տակաւ կը մթագնի… անջնջելին, Հայասպանի դէմքը տեսած Մասիս լեռն է՝ բոսորագոյն ամպերէ վեր Իր տեսածը Վկայելու Կը մագլցի … Փանոս Ճերանեան
Խենթերս Բառեր կան մէջս խուժաննե՜ր բառի կը ժայթքին չորս դիս խելար ու վայրի ինչպէս բզզացող պիծակներ կատղած կայան տենչացող տեղահան բառեր Ձայներ կան մէջս ալիքնե՜ր ձայնի կ՚ողողեն գանկս ողջ էութիւնս խլացնող կիրքով անձնագիր կ՚ուզեն շփոթ աչքերէս յոգնած աչքերէս Յոյզեր կան մէջս գնացքնե՜ր յոյզի կը սուրան վայրագ անողոք, դաժան անզուսպ կորովով կը հարցաքննեն խղճմտանքս խռով խղճմտանքս…
Կարօտ /նոր/ Կարօտը իր մարմինը կը յանձնէ, ինծի է՞ր, չեմ գիտեր, գիտեմ միայն, որ իր մարմինը կը յանձնէ, տեւական է՞ր, չեմ գիտեր, գիտեմ միայն, որ իր մարմինը կը յանձնէ: Ո՞ւր էր, այժմ կը լռեմ, արդէն ինքը՝ կարօտը կ’ըսէ՝ -մարմինս ձեզի կը յանձնեմ, ներեցէք ինծի վէրքերուն սիրոյն: Տիգրան Գաբոյեան
ԱՆԻ՜ Երազներո՜ւ մէջ հիւսուած ճրագարա՛ն, ո՞ւր է ճրագդ, այն որ պիտի ջերմացնէր սիրտն ու հրդեհէր հոգին։ Այսօր եկայ մօտդ, եկայ ճրագդ որոնելու, Հազար ու մէկ ճրագ։ Անի՛…Անի՛… Անի՜… Փլատակ էութեանդ ընդմէջէն կրկնուող համանուագ, Անի՛… Մեր էութիւնն ալ փլատա՛կ, բայց խաչը քանդակուած ։ «Տէ՜ր ողորմեա՛», լո՜ւռ կը լսենք, «Ազգիս հայոց սէր միութիւն», լո՜ւռ կ՛երգենք, կը լսե՞նք……
Խաղալի՞ք եմ միթէ Խաղալի՞ք եմ միթէ, Անզգամ մէկ ի՞ր. Համոզուած ես որ չե՞մ զգար, Եւ սիրտս քա՞ր է անկենդանի. Կը կարծես որ այդքան հեշտ, Կրնամ մոռնա՞լ ամէն ինչ. Անտարբերութիւնդ իմ վերջս է, Եւ ահա կը զգամ ոչինչ: Ռուբէն Խաժակ Թորոնթօ, Սեպտեմբեր 2014
Դանդաղութեան Երգը Ժամանակն այդքան Դանդաղ կը հալի Եւ կը մահանայ Ինչպէս հրէական Բանտերու խորքը Մահուան հացադուլ Յայտարարած եւ մահը սպասող Պաղեստինի քաջ Խիզախ հայդուկի Դատարկ աղիքի Պրկումներու մէջ Դանդաղ սողացող Մայր ժամանակը Եւ ժամանակը Կը ճմռթկուի Ան կը պլլուի Եւ կիսակլոր լուսինի նման Ան ալ կը դառնայ Կիսակլորուած Կիսապլլուած Ինչպէս հրէական բանտախցի մէջ Իր ցուրտ…