Խաչիկ Տէտէեան – Պէյրութ
ԽՈՐՀՈՒՐԴ ՄԱՐԴԿԱՆՑ Եկէ՜ք մոռնանք՝ ինչո՞ւ հոս ենք, Գաղտնիքն այդ թող մնայ անթեղուած Ամպերուն մէջ մառախլապատ։ Եկէ՜ք մոռնանք, որ մահկանացու ենք, Անբան ամպերուն նման՝ Թափառինք անհոգ, կարծէք անմահ ենք, Երկրէ երկիր սուրանք, կարծէք անկապանք ենք, Խնդանք, զուարճանանք, կարծէք մանուկ ենք, Ու երբ օրը մթնի, չխորհինք թէ սա վերջն է, Այլ սկիզբը՝ խինդ ու պատրանքի, որ անվերջ…