Ծովինար Յովակիմեան-Ղազարեան –  Ծնած է 1960 թուականին Սուրիոյ Հալէպ քաղաքը: Նախնական ուսումը ստացած է Ազգային Կիւլպէնկեան եւ Հայկազեան վարժարաններէն ներս: 1978-ին աւարտած է Քարէն Եփփէ Ազգային Ճեմարանը: Վեց տարիներ Ազգային Հայկազեան վարժարանէն ներս որպէս ուսուցչուհի պաշտօնավարելէ ետք, 1987-ին ամուսնոյն հետ գաղթած է Միացեալ Նահանգներ: Այժմ կ՛ապրիմ Օրիկոնի Փորթլէնտ քաղաքին մէջ:

Ամերիկայի մէջ Հոգեբանութեան եւ հիւանդապահութեան պսակաւոր գիտութիւններու վկայականներուն տիրացած է: Հինգ տարիներ հիւանդանոցի մէջ որպէս հիւանդապահուհի աշխատած է: Տասը տարիներէ ի վեր որպէս հիւանդապահուհի կ՛աշխատի Ամերիկեան հանրային նախակրթարանի մը մէջ թերաճ եւ հաշմանդամ երեխաներ խնամելով:

Մօտաւորապէս տասը տարիներէ ի վեր կը գրէ կրօնական բնոյթ ունեցող բանաստեղծութիւններ, որոնք, հեղինակի բնորողմամաբ, իր քրիստոնէական հաւատքս կ՛արտացոլեն: Դիմատետրին միջոցաւ կը բաժնէ զանոնք, նաեւ կը ծրագրէ գրութիւնները գրքոյկով մը հրատարակել մօտիկ ապագային:

 

Ամանորեան Անուրջ

Արշալոյսն է Նոր Տարուան,

Առաւօտեան երկինքի պաստառին վրայ

Արեւը ճաճանչ է պսպղուն:

Անկէ ծիածան մը սպրդած

Ու լոյսի շողի մը կառչած կը կաթի երկինքէն

Գոյնզգոյն երանգը ձգած իր ետին:

Շողերն ծիրանագոյն

Պայծառը սփռած

Կը փայփլին հոս ու հոն:

Աշխարհն ամբողջ լոյսի տարածք մ՛է դարձած:

 

Կանգնած բացօթեայ կապոյտին ներքեւ,

Զմայլած կը հետեւիմ արշալոյսին այս շքեղ:

Համատարած լոյսին ջերմութիւնն

Կը հանգչի մարմնիս ու հոգիիս:

Իսկ ցօղով տամկացած զեփիւռը յուշիկ քսուելով մազերուս

Կը սահի ու գաղտուկ կը փախչի ինձմէ:

 

Կը դպչիմ Առաւօտեան սանձարձակ ու թարմ օդին,

Կը շնչեմ Աստուծոյ պարգեւը կեանքի

Ու գիրկնդխառնուած մթնոլորտին՝

Լոյսը գրկած կը պարեմ առաւօտեան պարս Աստուծոյ:

Պարս աղօթք է,

Պարս զրոյց է,

Պարս հաղորդութիւն է,

Պարս փառաբանութիւն է:

 

Ու այսպէս վերացած եւ լոյսով մկրտուած

Կը դիմաւորեմ ես Աստուծոյ պարգեւած Նոր Տարուան օրն առաջին,

Ու կը փառիմ, կը կառչիմ խաւարը ցրած իմ լոյս Աստծոյն:

 

Ծովինար Յովակիմեան-Ղազարեան