ԵՂԵՌՆ

Մանուկ էի, դեռ լուռ ու մունջ,

Երբ անունը քո հեգեցի,

Էութիւնը իմ ծաղկաշունչ՝

Մնաց երա՜նգ երազանքի,

Քո անունը պարաւանդեց

Միտքըս ապշոպ՝ խռիւ բախտիդ,

Եւ իմ սիրտը երանաւէ՜տ,

Հոսեց արիւն տառապագին։

 

Առաջի՛նն ես, քո սուգ անուան

Ցաւը կրողն այս աշխարհի,

Ուր խնկըւած հողից անսանձ,

Որոտում ես՝ վըրէժ կեանքի,

Քո անուան մէջ կ’ապրեն անմեռ,

Խաչադրոշմ խաչեալ մարդիկ,

Հալածեալներ, տիգախոցներ,

Միլիոն ու կէս ժայռեր փառքի։

 

Տարելիցն է քո սո՜ւրբ անուան

Հարիւրամեայ մարտիկներին,

Եւ դու նորից, կրկի՛ն անգամ,

Դողը սրտիս՝ շրթիս թողիր,

Կամքով յամառ, սիրով անմար,

Հոգեւի՛ն եմ ես մարտընչում,

Իսկ վրդոված խիղճըս խաղաղ,

Հիմա՝ արի՛ւն է պահանջում։

 

Դէ՛հ, ծնուել եմ քո անունով,

Քո անունո՜վ եմ մեռոնուել,

Անմահ տառերը քո անուան

Իմ շուրթերին եմ պսակել,

Ես կը պահեմ անունը քո,

Ո՛չ որպէս սոսկ մի յիշատակ,

Այլ որպէս սիրտ, որպէս զարթօնք,

Որպէս ուխտի մեծ հանգանակ,

Որպէս պատի՛ւ իմ հայութեան,

Որպէս՝ մասունք իմ փրկութեան։

ԿԱՅԼԱԿ

 

Քեզի Համար՝ Հայ Զինուոր

Խորքը իմ լանջիս, սրտիս հառաչուն՝

Թիրախըդ անհաս՝ կը մնայ անմար,

Քանզի զոհեցիր սիրովըդ անհուն,

Բոց կեանքիդ մատղաշ արեւները վառ։

 

Ընծայ է տխուր արիւնըդ գոռուն,

Ու սրբանըւէր, հաւատքի խորան,

Վիշտըդ թաղելուդ՝ խոր, խճոտ ճամբուն,

Սիրտըդ կարեվէր մնաց ախոյեան։

 

Եւ անդ մըթագնած սեւ ամպերու տակ,

Հոգիդ կ՚երերայ տակաւին անպարտ,

Արիւնըդ դեռ թաց՝ կը մնայ կայտառ

Հայ հողին վրայ խոնարհ ու հպարտ։

 

Չես մեռած երբե՛ք, հոգիդ մեզ հետ է,

Կամքիդ յուսադրիչ պահերը կու գան,

Ո՜վ սէրերու սէր, զինուոր իմ լոյսէ,

Թող բացուին աչքերդ, տեսնեն ապագան։

 

Ցնծացէ՛ք մարդիկ, ցոլացէք աստղեր,

Հայ զինուորիս սուրբ հոգւովը արեան,

Դուք՝ խաչեալ ազգիս միաշունչ հայեր,

Միացէք՝ Սփիւռք, Արցախ, Հայաստան։

 

Կայլակ