Արտագաղթ

Թողած հողդ թանկագին,

Ուր պապերդ կը հանգչին

Եւ արմատներդ են խորին՝

Գացիր հեռուն, օտարին:

 

Թողած օճախդ ջերմիկ

Եւ օրրանդ, ուր մայրիկ

Օրօրներով քաղցըրիկ՝

Քեզ սնանեց  իմ բալիկ:

 

Թողած ընկերք, ընտանիք,

Անկեղծ սէրդ քնքուշիկ,

Թողած յուշ ու յիշատակ՝

Այլոց դարձար մտերմիկ:

 

Թողած մարգերն հայրենի,

Բուրումնաւէտ  ծաղիկներ

Եւ երփնաթոյր թռչուններ՝

Գաղթեցիր նոր աշխարհներ:

 

Թողած Մասիսն ալեհեր,

Արագածը անվեհեր

Եւ զուլալ ջուրն Սեւանի՝

Թափառեցար մութ ափեր…

 

Թողած վանքեր ու գանձեր,

Էջմիածին, խաչքարեր,

Թանկ պատմութիւն, Սուրբ Տառեր՝

Այլո՛ց  եղար անձնուէր:

 

Թողած խաղողն զմայլիչ,

Ընտիր գինին զգլխիչ,

Դեղձ ու ծիրան մեղրահամ՝

Կեղծն զգացիր հրապուրիչ…

 

 

Թո՛ղ բարքերը խաբուսիկ,

Կառչի՛ր հողիդ ի՛մ բալիկ,

Եղի՛ր պաշտպանն ու ծառան՝

Հայաստանիդ անուշիկ…

Արամ Քէթէնճեան