Ճանչնանք մեր բառերը (2)
Ճանչնանք Մեր Բառերը (2) 1. Փուշման Աւելիքանքսանտարիառաջէր: Աթոռիսվրայունէիերիտասարդհիւանդմը. մէկ կողմէ կը դարմանէի զինք, միւս կողմէ կը զրուցէինք. շատ աւելի ես էի խօսողը, իսկ ինք երբեմն առիթ կը գտնէր կցկտուր բառեր արտասանելու, եբր յանկարծ ըսաւ. −Փուշման եղայ… Իսկոյնսաստեցի՝ընթացքտալովբնազդականմաքրամոլութեանմը. −Պէտք չէ փուշման ըսես… թրքերէն է… Խօսակիցսանակնկալիեկաւ, յօնքերը պռստեց, շեշտակի նայեցաւ ու ապա՝ −Ինչպէ՞ս թրքերէն կ’ըլլայ,− հակադարձեց անզօր,− ամբողջ կեանքս փուշման ըսած եմ ու փուշման լսած եմ, եւ ոչ մէկը նկատողութիւն ըրած է. իսկ հայերէնը ի՞նչ է: −Զղջալ է. զղջացի-զղջացիր-զղջաց……
