ԲԱՆՏԻ ԵՏԻՆ Բանտի ետին, Չեմ գիտեր անձրեւը Տամուկ Սենեակի ձեղունէն Ներս կ՚իյնա՞յ։ Բանտը հարսանիք է, կը գրէի վաղ՝ 90-ին. Բանտը ճակատագիր է, Ամրոց։ Դէմքեր կան, Որ ուղեղի առաստաղին վրայ քամուած Կը յամենան… Դէմքեր, որ անցած են բանտի ճանապարհէն։ Գրողներու ճակատագիրը կ’աւարտի Բանտի ճաղերու ետին, Հերոսները հոնկէ կը մեկնին Ապագայի պատուանդանը արիւնոտ։ Բանտը սոսկալի բան է…
ԿԱՊՈՅՏ ՈՒ ԴԵՂԻՆ կապոյտ ու դեղին, կապոյտ ու դեղին, աշխարհը դարձած է կապոյտ ու դեղին: հեռատեսիլը կը բանամ՝ կապոյտ ու դեղին: համակարգիչիս մէջ՝ կապոյտ ու դեղին: թերթերը ներկուած՝ կապոյտ ու դեղին: կուրծքի ժապաւէններ՝ կապոյտ ու դեղին: աշխարհը դարձած է կապոյտ ու դեղին: * * * ինչո՞ւ չներկուեցաւ աշխարհը գոյներովս երեք: աւելի քի՞չ սիրուն…
ԿԸ ԳՐՈՒԻ յորդեալ հեղուկ մոխրագոյն չարաբոյր հոսուկ թանձրացած սիրոյ ամանէն ինկած աւելորդութիւն որուն չի կրնար այլեւս մարմինը տոկալ կը գրուի … կը գրուի անկապ անորոշ սողանցքներէն երակի բացին վրայ չքանալիք մէկ պահի որ հեռու է հասկցուելու ճաշակէն ո՞ւր է ո՞ւր է իմաստը եւ թոյրը զոր ծայրերով մատներուն դիտեցինք օր մը ու տեսանք անկէ…
Ղ ա տ կը երգ կ’երգէ բեմին վրայ որդեգրելով լեզու մը որ հասկնալի է բոլորէն գէթ առաջին մակարդակին ( էջին վրայ կը վերածուի նշանագրի՞) պլա պլա պու պի պլու պա պլի պա վեր վեր վար վեր վար վար վեր վար ատկէ անդին կը սիրերգէ՞ յղացք մը որ բաց է ամբողջ ամբողջովին եւ յոտնկայս բան…
ՃԵՐՄԱԿ Հարսի հագո՞ւստ ֊ թէ՞ ամպ, Մեռելի պատա՞նք ֊ թէ՞ շերամ. Ինչ որ ճերմակ, ճերմակ հագուի, Օր մը պիտի հանուի։ Հարսը ֊ հասուն ամպի պէս Վրան միօրեայ զգեստ. Փարաւոննե՜ր ֊ դարձան դիեր, Նորեկը ֊ միօրեայ թիթեռ: Ըլլայ պատանք, ըլլայ բոժոժ*, Ե՛ւ դրախտ է ե՛ւ դժոխք։ Երբ որ ճերմակ, ճերմակ հագուի, Ամէն ինչ…
Անդադարութիւն Դադարէ մը վերջ Թնդանօթներն Ու հրետանիներ Դարձեալ կը լեցուին Եւ կրակելու Կարճ ու կտրուկ Հրահանգի մը Անոնք կը սպասեն… Դադրէ մը վերջ Այդ միջազգային Կաս-կարմիր խաչի Աշխատակիցներ Իրենց սեփական Դրօշակները Աջ-ձախ կը ճօճեն Աճիւն կ’որոնեն Եւ բանտախուցէ Ուրիշ բանտախուց Անոնք կ’այցելեն Եւ փաստահաւաք Գործ կը կատարեն: Իսկ այդ սուրբ գործի Մեծ արդիւնքները Այդքան կ’ուշանան……
ԱՆՎԵՐՆԱԳԻՐ ներսս տեղ մը patchwork-ի պէս կարկտնուած քաղաք մը կայ կարկտնուած փողոցներով ու ծանրացած շա՜տ ծանրացած կարկտնուած փողոցներս կը սկսէին Երեւանէն ու Հալէպէն կը հասնէին Փարիզ Պէյրութ Գահիրէ փողոցներս թնճուկուեցան ու մնացին պատկերներուն հետ ծանրացած կար ժամանակ կը տանէինք երկու վալիզ -Թխմէ՛, թխմէ՜ … բարակ աւել ու թել պանիր լոլիկի ջուր փոշի…
ԵՐԱՆԻ ԹԷ… Հրաշքներու չեմ հաւատար… Բայց երանի, օր մը յանկարծ, Աշխարհն ապրէր խաղաղութիւն… Թող վերջ գտնէր՝ քէն ու պայքար..: Սէրը դառնար վարակիչ բոց… Մարդը ապրէր՝ անհոգ, անխոց… Չարը մոռնար՝ յոռի արարք, Զինք կոչէինք մենք՝ բարեգործ…: Նախանձ մարդը, ըլլար ազնիւ, Քինախնդիրն՝ մոռնար չարիք… Բարբարոսը դառնար պարկեշտ, Բաշխէր իր շուրջ՝ գութ ու բարիք..: Գիշատիչը,…
ՍՐԲԱՑՈՒԱԾ ՏԱՐԱԾՔ Պեղեցի գաղտնարանները Ընդերքներուդ թաքուն Մաշկիդ ցաւոտ սպիներուն տակ Ուր դատարկ շտեմարաններուդ Սերմերը կը փտտին կը խամրին կ՛աղօտին Բռնկումները երկրախորքերուդ Որոնք վերապահուած էին միմիայն մեզի Միասին ըմպելու Խնկաբոյր գինիդ արբունքի Ու այնտեղ հողի կոշտացած ու ոսկրացած շերտերուն տակ Ուր ցաւ կայ ամէնուր․․․ Չբացատրուող Չվերծանուած բառերով Բարդոյթաւորուած Եւ իմ ներսիդին եւ ամէն շունչի Պահուած…
ԿՈՒ ԳԱՄ Կու գամ Շշուկով Սպասումիդ աւարտը երգելու Կու գամ Ժպիտով Պահերուդ քաղցրութիւնը հիւսելու Կու գամ Յուշերու պսակը գլխուս Նոր յուշերու արահետներ բանալու Կու գամ Որ աչքերուս մէջ Երազներդ վերթեւեն Կու գամ Հոգուս մերկութեամբ Որ աշխարհներս զարդարես Կու գամ Բնութեան մեղկութեամբ Որ բառերդ հրայրքով պարուրուին Կու գամ Որ քնքշօրէն պահերս յորինես Կու գամ Որ աշխարները Երամներու պէս ճախրին Հոն՝ Ուր միայն ես…